Estes días que te vexo lonxe e non sei como atoparte,
e só sei refuxiarme nos teus brazos,
sen resposta.
Só sei mirarte
e intentar buscar nos teus ollos aquela sensación de felicidade.
E non quero deixar de refuxiarme nos teus brazos,
nin de bicarte docemente.
Só quero que me mires e mirarte,
e no teu mirar atoparte.
Só intento que me contes aquelo que che fai dano.
Só quero que me biques e acaricies coma calquera outro día.
Coma aqueles días nos que o teu mirar era doce.
Coma naquel tempo, no que crin que me contarías o que oxe non me contas.
E só sei que te quero. Que te estraño...
Só sei que espero que volvas pronto, coma antes.
E sei que o intentas.
... e entón despertei.
E estabas ao meu carón, bicandome.
Susurrachesme, "xa pasou..."
E pasara.
Encantame este poema bea, escribes moi ben e o sabes :) sigue asi un biko
ResponderEliminar